یک تابش الکترومغناطیسی است که توسط یک سنکروترون تولید شود. تابش مشابه این تابش سیکلوترون است اما در حرکت ذرات باردار در به سرعتهای نزدیک سرعت نور در میان میدانهای مغناطیسی تولید میشود
تابش به طور طبیعی ممکن است از این حرکت الکترونها در یک میدان مغناطیسی بسیار قوی نیز رخ دهد Tehran تابش در تمام این از طول موجها پرتو گاما گرفته تا امواج رادیویی دیده شدهاست. ویژه این نوع تابش خصیصه قطبش Tehran طیف آنهاست.
این تابش را نخستین بار در سال 1948, فرانک الدر (Frank Elder), روبرت لانگمویر (Robert Langmuir) و هربرت پولک (Herbert Pollack), در هنگام آزمایش با یک سنکروترون الکترونی مشاهده کردند. دستگاه این در, الکترون در یک میدان مغناطیسی تا انرژیهای نسبیتی شتاب میگرفت. آنها متوجه شدند که الکترون در راستای لحظهای حرکت خود و در یک مخروط باریک, نور مرئی تابش میکند.
در اخترفیزیک , نخستین بار از تابش سنکروترون برای توضیح گسیل رادیویی راه شیری , سخن به میان آمد. این گسیل رادیویی را کارل جانسکی در سال 1931 کشف کرده بود. طیف و دمای درخشایی بالای این تابش ( بیش از 10 5 کلوین) با گسیل معمولی آزاد-آزاد گرمایی ناشی از گاز یونیده همخوانی نداشت. در سال 1950, هانس آلفون (Hannes Alfvèn) و نیکلای هرلفسان (Nicolai Herlofson), به همراه کارل اوتو کیپنهوور (Karl-Otto Kiepenheuer) پیشنهاد کردند که زمینهی رادیویی کهکشان بهدلیل تابش سنکروترون میباشد. اعتقاد داشت که الکترونهای پرانرژی کیپنهوور پرتو کیهانی در میدان مغناطیسی ضعیف کهکشان, تابش رادیویی گسیل میدارند. این توضیح درست از آب درآمده است. سنکروترون تابش, در یک فرایند گسیل مهم باقیماندههای ابرنواختری , کهکشانهای رادیویی Tehran اختروشها نیز میباشد. این یک فرایند تابشی غیر گرمایی است, به عبارتی, انرژی الکترونهای تابش کننده ناشی از حرکات گرمایی نیست
دانلود فایل پیوست
تمامی حقوق این وب سایت متعلق به آکادمی پرتویار است آکادمی پرتویار
